Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Clerks



Σκηνοθεσία: Kevin Smith
Πρωταγωνιστές: Brian O’ Halloran, Jeff Anderson
Διάρκεια: 92’
Έτος: 1994


Το ζουμί: Μία μέρα στη δουλειά. Δύο υπάλληλοι, ο ένας σε mini market ο άλλος σε video club περνάνε τη μέρα τους με το να συζητούν για ταινίες, να κοροϊδεύουν τους πελάτες και να προσπαθούν να λουφάξουν όσο πιο πολύ μπορούν.


Λίγα λόγια για το έργο: Κάτι που βρίσκω άκρως ενδιαφέρον σε αυτή την ταινία είναι το παρασκήνιό της. Ο σκηνοθέτης Kevin Smith  έφτιαξε αυτή την ταινία μόλις με 27.000 δολάρια. Αποτελεί δηλαδή τον ορισμό του low budget. Ο ίδιος δούλευε ως υπάλληλος στο ίδιο mini market που δουλεύει ο πρωταγωνιστής Dante (Brian OHalloran) όταν έγραψε το σενάριο, καθώς και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Κι επειδή δε βγάζεις και πολλά από μια τέτοια δουλειά, για να κάνει την ταινία δανείστηκε 3.000 δολάρια από τους γονείς του, πούλησε ένα μεγάλο μέρος της συλλογής του από comics και χρέωσε όσο μπορούσε τις πιστωτικές του κάρτες. Η ταινία έγινε αρκετά μεγάλη επιτυχία και ο ίδιος αρκετά διάσημος ώστε να μπορέσει όχι μόνο να ξεχρεώσει αλλά και να αγοράσει πίσω τη συλλογή που είχε πουλήσει.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Fight club

Σκηνοθεσία: David Fincher
Πρωταγωνιστές: Edward Norton, Brad Pitt, Helena Bonham Carter
Διάρκεια: 139’
Έτος: 1999

Το ζουμί: Ένας υπάλληλος μιας εταιρίας ο οποίος νομίζει ότι υποφέρει από την αϋπνία που πάσχει, αρχίζει να παρακολουθεί διάφορες ομάδες στήριξης για να διαπιστώσει ότι υπάρχουν και χειρότερα. Τη λύση, όμως, τη βρίσκει στο πρόσωπο ενός εκκεντρικού πωλητή σαπουνιών με τον οποίο μαζί ξεκινούν ένα fight club, μία λέσχη στην οποία μαζεύονται άντρες και εκτονώνονται μέσα από το ξύλο! Μέχρι που η λέσχη, που συνεχώς μεγαλώνει, λαμβάνει απειλητικές διαστάσεις ενώ δεν περιορίζεται πλέον στην πάλη.

Λίγα λόγια για το έργο: Μία ακόμα από τις αγαπημένες μου ταινίες καθώς και ένας σκηνοθέτης που μου αρέσει πολύ. Μία ταινία που προσωπικά πιστεύω ότι έχει υποτιμηθεί λίγο από τους κριτικούς, ή τουλάχιστον ότι έχει παρεξηγηθεί. Τη βρίσκω αρκετά φιλοσοφημένη, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη το γεγονός ότι όταν διαβάζει κανείς την υπόθεση σκέφτεται κάτι σαν: «Τι είναι αυτό; Δηλαδή σε όλη την ταινία βλέπω ένα μάτσο τύπους να πλακώνονται;». Η αλήθεια είναι ότι η ταινία περιέχει πολύ βία και αυτό μπορεί να ενοχλήσει κάποιους. Το θέμα όμως είναι ότι η ύπαρξη αυτής της βίας δικαιολογείται σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό. Η δικαιολόγηση αυτή έρχεται από την ίδια τη ζωή του πρωταγωνιστή, όπως μας παρουσιάζεται στην αρχή της ταινίας.