The fisher king

Ο Βασιλιάς της μοναξιάς

Σκηνοθεσία: Terry Gilliam

Πρωταγωνιστές: Jeff Bridges, Robin Williams, Mercedes Ruehl

Διάρκεια: 137’

Έτος: 1991

Το ζουμί: Ο Jack είναι ένας γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός που μια μέρα προκαλεί, άθελά του, ένα μακελειό. Τρία χρόνια μετά, γεμάτος τύψεις, έχει μετατραπεί σε αλκοολικό και αδιαφορεί για τη ζωή. Μόνο όταν συναντήσει τον Parry, έναν ημίτρελο άστεγο που επηρεάστηκε από αυτό το μακελειό, θα προσπαθήσει να τον βοηθήσει για να βρει τη δική του λύτρωση.

Λίγα λόγια για το έργο: Η ταινία αυτή είναι μία όμορφη μίξη συναισθημάτων και καταστάσεων παρουσιασμένη με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο (αν έχετε δει κάποια άλλη ταινία του Gilliam, μάλλον καταλαβαίνετε τι εννοώ).

Όπως είπα, ο Jack (Jeff Bridges) είναι παρουσιαστής μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, γνωστός και επιτυχημένος. Αλλά ο Jack δεν είναι και το καλύτερο υπόδειγμα ανθρώπου. Κυνικός, εγωκεντρικός στα όρια του ναρκισσιστή, αδιάφορος προς τους άλλους , τους κοιτάει αφ υψηλού, κυριολεκτικά και μη, από το πολυτελές διαμέρισμά του στον (διψήφιος αριθμός) όροφο. Τρία χρόνια μετά το συμβάν ο Jack είναι άλλος άνθρωπος. Σχεδόν δηλαδή. Ακόμα είναι κυνικός και αδιάφορος προς τους άλλους αλλά πλέον απομονωμένος από την κοινωνία και με έντονη απέχθεια προς τον εαυτό του και τον κόσμο. Μόνη παρέα του η σύντροφός του Anne (Mercedes Ruehl), που ένας θεός ξέρει πώς τον ανέχεται, και οποιοδήποτε υγρό περιέχει αλκοόλ.

This is Spinal Tap

Σκηνοθεσία: Rob Reiner

Πρωταγωνιστές: Christopher Guest, Michael McKean, Harry Shearer

Διάρκεια: 82'

Έτος: 1984

Το ζουμί: Ένα mockumentary γύρω από ένα βρετανικό ροκ συγκρότημα, τους Spinal Tap, το οποίο είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στις δεκαετίες του 60’ και 70’. Τώρα, και ενώ είναι σε περίοδο παρακμής, επιστρέφουν στην Αμερική για ένα tour με αφορμή το νέο τους άλμπουμ.

Λίγα λόγια για το έργο: Ο Rob Reiner και οι πρωταγωνιστές της ταινίας δημιούργησαν αυτό το γκρουπ το 1979 για χάρη του πιλοτικού επεισοδίου μιας σειράς, η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Μερικά χρόνια μετά, όμως, ο Reiner έκανε αυτό το mockumentary ή rockumentary, όπως λέει ο ίδιος, σατιρίζοντας τη hard rock και metal μουσική και κυρίως τα αντίστοιχα συγκροτήματα. Και καταφέρνει να φτιάξει μια πολύ to the point και αστεία κωμωδία.

Play it again, Sam.

12 Αγαπημένα Soundtracks

Όχι, αυτή η ανάρτηση δεν αφορά τη Casablanca και ναι, γνωρίζω ότι το quote είναι λανθασμένο. Και θα μου πει κανείς: Γιατί 12? Γιατί όχι 10, ή 15? Γιατί πολύ απλά όχι σε 10 ή 15 αλλά ούτε σε 25 δεν μπορούσα να καταλήξω! Οπότε, λέω, αντί να πονοκεφαλιάζω θα τα βάλω όλα. Απλά όχι όλα μαζί.
Κατέληξα, λοιπόν, στα εξής 12 για αρχή. Να σημειώσω ότι στην ανάρτηση έχω βάλει μόνο μουσικά κομμάτια, όχι τραγούδια, που έχουν γραφτεί μάλιστα για τις αντίστοιχες. Τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις. Είχα και μερικές αδυναμίες!

12. The terminator 2: The judgement day - Main theme - Brad Fiedel 

Μια ωραία sci-fi ταινία με ένα theme που με συγκινούσε από μικρό, που είχα πρωτοδεί την ταινία.

The descent

Η κάθοδος

Σκηνοθεσία: Neil Marshall

Πρωταγωνιστές: Shauna Macdonald, Natalie Mendoza, Alex Reid

Διάρκεια: 99’

Έτος: 2005

Το ζουμί: Έξι γυναίκες, ένα χρόνο μετά το θάνατο της οικογένειας της μίας, ταξιδεύουν στα Απαλάχια Όρη για να εξερευνήσουν σπηλιές. Έχοντας εμπειρία στη σπηλαιολογία, κατεβαίνουν στις σπηλιές αλλά παγιδεύονται μέσα. Ενώ ψάχνουν να βρουν μια έξοδο, συνειδητοποιούν ότι δε βρίσκονται  μόνες τους εκεί.

Λίγα λόγια για το έργο: Μιας και δεν το έχω κάνει μέχρι τώρα, είπα να γράψω και για μια ταινία που ανήκει στα αγαπημένα μου είδη. Τις ταινίες τρόμου. Κατά τη γνώμη μου, διάλεξα ένα πολύ καλό δείγμα. Ταινία βρετανικής παραγωγής, με όχι ιδιαίτερα μεγάλο budget αλλά που προκαλεί γνήσιο τρόμο, είναι για μένα μία από τις καλύτερες της δεκαετίας.

Η υπόθεση είναι αρκετά απλή, όπως φάνηκε και από παραπάνω. Μετά από ένα δυστύχημα, σκοτώνεται η οικογένεια της Sarah (Shauna Macdonald). Ένα χρόνο μετά, θες για να βρεθούν όλες μαζί, θες για να κάνουν τη Sarah να ξεκινήσει τη ζωή της ξανά, αποφασίζει η κοριτσοπαρέα να εξασκήσει το αγαπημένο της χόμπι. Να τρέχει στα κατσάβραχα. Πάνε, λοιπόν, τέρμα Θεού, βρίσκουν μια σπηλιά και πέφτουν μέσα. Κι εκεί αρχίζει το πάρτι. Μετά από μια κατολίσθηση οι έξι φιλενάδες παγιδεύονται μέσα και ξεκινούν να βρουν μια άλλη έξοδο. Τα προβλήματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν ανακαλύπτουν πως μέσα στη σπηλιά βρίσκονται διάφορα τέρατα και αυτές αποτελούν το μενού. Εδώ η ταινία κάνει μια μικρή στροφή από τον ψυχολογικό τρόμο στον λίγο πιο προφανή και «εύκολο», όπως τον λέω εγώ. Εισέρχεται λίγο το στοιχείο της καταδίωξης, της μάχης καθώς και αρκετές σπλάτερ σκηνές.