The Hobbit: An unexpected journey

Χόμπιτ: Ένα αναπάντεχο ταξίδι

Σκηνοθεσία: Peter Jackson

Πρωταγωνιστές: Martin Freeman, Ian McKellen, Richard Armitage

Διάρκεια: 169’

Έτος: 2012

Το ζουμί: Η ιστορία του Bilbo Baggins ο οποίος ξεκινά με μια ομάδα νάνων, μια αποστολή με σκοπό να ανακτήσουν την πόλη τους απ’ όπου τους έδιωξε ένας τρομερός δράκος με το όνομα Smaug.

Λίγα λόγια για το έργο: Οκ, μεταξύ μας, όλοι το περιμέναμε σαν τρελοί. Μπορεί να μην ξέρω τι θα μου ξημερώσει η επόμενη μέρα αλλά από μήνες τώρα ήξερα ότι κάποιο βράδυ μεταξύ 13-20 Δεκεμβρίου θα βρισκόμουν μέσα σε έναν κινηματογράφο να παίρνω την πρώτη μου (από τις τρεις) δόση! Ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν, τελικά, αρκετά κατώτερο των προσδοκιών μου.

A single man

Ένας άνδρας μόνος

Σκηνοθεσία: Tom Ford

Πρωταγωνιστές: Colin Firth, Julianne Moore, Matthew Goode

Διάρκεια: 99’

Έτος: 2009

Το ζουμί: Ένας ομοφυλόφιλος καθηγητής πανεπιστημίου προσπαθεί να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα της δεκαετίας του 60’ μετά το θάνατο του συντρόφου του σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Λίγα λόγια για το έργο: Άλλη μία ταινία που για κάποιο ανεξήγητο λόγο τη σνόμπαρα χωρίς να ξέρω τίποτα για αυτή. Απ’ την αφίσα και τον τίτλο και μόνο βαριόμανε να ασχοληθώ μαζί της. Τελικά την είδα έτσι ξαφνικά πριν μερικές μέρες και μου άρεσε πάρα πολύ. Πάρ' τα Sach, για να μάθεις να κρίνεις! Μία δραματική ταινία που πραγματεύεται με ευαισθησία το θέμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης ή καλύτερα της κοινωνικής καταπίεσης προς μια μερίδα συνανθρώπων (που σε κάποιο βαθμό αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα) καθώς και για όλα αυτά τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα που, όμως, δίνουν νόημα στην καθημερινή, και όχι μόνο, ζωή μας.

The Shining

Η Λάμψη

Σκηνοθεσία: Stanley Kubrick

Πρωταγωνιστές: Jack Nicholson, Shelley Duvall, Danny Lloyd

Διάρκεια: 1980

Έτος: 142’

Το ζουμί: All work  and no play makes  Jack a dull boy. All work and no  play  makes Jack a dull boy. All work and no play makes  Jack a dull  boy. All work and  no play makes Jack a  dull boy. All  work and no  play makes  Jack a dull boy. All work and no play makes Jack a dull boy. All work  and no play makes Jack a dull boy.  

Λίγα λόγια για το έργο: All work and no play makes Jack a dull boy. All work and no play makes  Jack a dull boy. All  work and no play  makes Jack  a dull boy. All work and  no play makes Jack a dull  boy. All work  and no  play makes  Jack a dull boy. All work and no play makes Jack a dull boy. All  work and no  play makes Jack a  dull boy. All work and no play makes Jack  a dull boy. All work and no  play makes  Jack a dull boy. All work  and no play makes Jack a dull boy.

Kill Bill vol. 1

Σκηνοθεσία: Quentin Tarantino

Πρωταγωνιστές: Uma Thurman, Darryl Hannah, Lucy Liu

Διάρκεια: 111’

Έτος: 2003

Το ζουμί: Μία γυναίκα ξυπνάει μετά από τέσσερα χρόνια σε κώμα και ξεκινάει να πάρει την εκδίκησή της απέναντι στον Bill και τη φονική ομάδα του που σκότωσαν τους υπόλοιπους παρόντες και προσπάθησαν να σκοτώσουν την ίδια την ημέρα του γάμου της.

Λίγα λόγια για το έργο: Οκ, δε θέλει και πολλές συστάσεις όπως άλλωστε και οι περισσότερες ταινίες του Tarantino. Και σα fan που είμαι του σκηνοθέτη έπρεπε κάποια στιγμή να ανεβάσω μια ταινία του. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί πολέμιοι της ταινίας (και του σκηνοθέη του ίδιου) αλλά εγώ βρίσκομαι στο άλλο άκρο. Νομίζω ότι όσες περισσότερες φορές βλέπω την ταινία τόσο πιο πολύ μου αρέσει (τα εύσημα στον Alpha που θα τη βάλει στάνταρ μια φορά το 3μηνο!).

Η Νύφη (Uma Thurman) (έτσι είναι γνωστή κατά τη διάρκεια της ταινίας), λοιπόν, ξυπνάει μετά από ένα τετράχρονο κώμα έτσι ξαφνικά. Ποιος την έστειλε εκεί; Ο παλιός της γκόμενος Bill που την ημέρα του γάμου της μάζεψε την ομάδα του από επαγγελματίες δολοφόνους, γνωστή και ως Ομάδα των Φονικών Ερπετών, και σκότωσε όσους παρευρίσκονταν στο γάμο της Νύφης, πυροβολώντας και την ίδια ενώ ήταν έγκυος στο παιδί του. 

Tyrannosaur

Τυραννόσαυρος

Σκηνοθεσία: Paddy Considine

Πρωταγωνιστές: Peter Mullan, Olivia Colman, Eddie Marsan

Διάρκεια: 92’

Έτος: 2011

Το ζουμί: Ο Joseph (Peter Mullan) είναι ένας βίαιος άνθρωπος, χωρίς κάποια ιδιαίτερη ασχολία παρά μόνο το να ξεσπάει απ’ το θυμό του σε ό, τι βρει. Η Hannah (Olivia Colman) είναι μια καλοκάγαθη γυναίκα που κακοποιείται από τον άντρα της. Όταν οι δυο τους συναντηθούν θα προσπαθήσουν να βρουν τη λύτρωση, ο ένας στο πρόσωπο του άλλου.

Λίγα λόγια για το έργο: Ο Joseph δεν είναι κακός. Μάλλον. Βέβαια όταν το πρώτο πράγμα που ακούς για κάποιον είναι αυτό, δεν περιμένεις πολλά από εκείνον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι καλός. Στην πρώτη σκηνή της ταινίας, ο Joseph κλωτσάει δυνατά το σκυλί του επειδή έχασε στα χαρτιά. Αμέσως μετά το μετανιώνει και το μεταφέρει στην αγκαλιά του στο σπίτι. Αυτό είναι το μοτίβο συμπεριφοράς του. Πάντα κάπου θα ξεσπάσει άγρια, βίαια και πάνω απ’ όλα απερίσκεπτα. Πάντα, όμως, θα το μετανιώνει. Και θα επαναλαμβάνεται ξανά. Αυτή είναι η φύση του. Ο Joseph είναι θύμα της ίδιας του της βίας. Οι συνέπειες αφορούν τόσο τους γύρω του όσο και τον ίδιο. 

[REC]

Σκηνοθεσία: Jaume Balaguero, Paco Plaza

Πρωταγωνιστές: Manuela Velasco, Ferran Terraza

Διάρκεια: 78’

Έτος: 2007

Το ζουμί: Για τα γυρίσματα μιας τηλεοπτικής εκπομπής, μια νεαρή δημοσιογράφος και ένας κάμερα μαν καταγράφουν για ένα βράδυ τη ζωή και τα περιστατικά μιας πυροσβεστικής ομάδας. Όταν τους ακολουθούν σε ένα φαινομενικά απλό περιστατικό, βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα κτήριο με τους κατοίκους αλλά και με μια απειλή που τους κυριεύει έναν έναν.

Λίγα λόγια για το έργο: Κάποτε είχα πει ότι θα έγραφα για αυτή την ταινία. Άργησα αλλά τα κατάφερα. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν κάμποσα χρόνια όταν ψάχναμε ταινία τρόμου, κοιτούσαμε προς Hollywood μεριά. Κάποια στιγμή, όμως, τα δεδομένα άλλαξαν. Το μεγάλα κινηματογραφικά studios ξέμειναν από ιδέες και άρχισαν να βγάζουν μπαρούφες ενώ αναδείχθηκαν δύο άλλες "δυνάμεις", ο ισπανικός και ο ανατολικοασιατικός κινηματογράφος. Ταινίες όπως "Τα μάτια της Τζούλια", "Το ορφανοτροφείο", "A tale of two sisters", "The host", είναι μερικά παραδείγματα που τράβηξαν την προσοχή του κοινού και του χάρισαν μερικές τρομάρες. Το "[REC]" ήρθε με την αναβίωση της μόδας του mockumentary ή των ταινιών βασισμένες σε found footage υλικό (αλήθεια, ξέρει κανείς ποια η διαφορά αυτών των δύο;), ένα είδος που αναδείχθηκε ήδη αρκετά χρόνια πριν με το "The Blair witch project".

The woman in black

Η γυναίκα με τα μαύρα

Σκηνοθεσία: James Watkins

Πρωταγωνιστές: Daniel Radcliffe, Ciaran Hinds

Διάρκεια: 95’

Έτος: 2012

Το ζουμί: Ένας νεαρός δικηγόρος πηγαίνει σε ένα χωριό της αγγλικής  ενδοχώρας για να ξεκαθαρίσει ένα θέμα κληρονομιάς που περιστρέφεται γύρω από μια απομονωμένη έπαυλη. Οι κάτοικοι του χωριού, όμως, φέρονται περίεργα, ενώ στην ίδια την έπαυλη έρχεται σε επαφή με μια περίεργη μαυροφορεμένη παρουσία.

Λίγα λόγια για το έργο: Ταινία τρόμου βρετανικής παραγωγής βασισμένη σε ομώνυμο βιβλίο του 1983 που είχε γίνει ξανά ταινία (δεν είχε κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους) το 1989. Μπορώ να πω ότι η "Γυναίκα με τα μαύρα", παρά τα όποια ελαττώματα, είναι αρκετά ικανοποιητική για το είδος της, ειδικά αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι ο τομέας του κινηματογραφικού τρόμου περνάει τα τελευταία χρόνια μια κρίση.

The Rocky Horror picture show

Σκηνοθεσία: Jim Sharman

Πρωταγωνιστές: Tim Curry, Susan Sarandon, Barry Bostwick

Διάρκεια: 100’

Έτος: 1975

Το ζουμί: Ένα νεαρό ζευγάρι βρίσκεται στη μέση του πουθενά όταν το αυτοκίνητό τους χαλάει. Αφού περιπλανηθούν μέσα στη βροχή, θα βρουν ένα κάστρο όπου θα ζητήσουν τη βοήθεια του ιδιοκτήτη. Αγνοούν, όμως, ότι ο ιδιοκτήτης είναι ένας τραβεστί, παρανοϊκός γιατρός που προσπαθεί να δημιουργήσει έναν άνθρωπο για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ορμές.

Λίγα λόγια για το έργο: Μου αρέσουν όλα τα είδη ταινιών, άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο. Δηλαδή σχεδόν όλα. Το μόνο είδος που δεν αντέχω είναι τα μιούζικαλ. Τα βαριέμαι ανυπόφορα. Πρέπει να είμαι σε ειδικό mode για να καθίσω να δω. Γι αυτό και έχω δει μόλις τέσσερα. Το τέταρτο ήταν το "Rocky Horror picture show" και αποτελεί μια εξαίρεση του είδους για τα γούστα μου. Γιατί και το ίδιο θα έλεγα ότι δεν ακολουθεί την κλασσική συνταγή των μιούζικαλ. Είναι μια μίξη του είδους με παρωδία ταινιών τρόμου. Και οι αναφορές στις ταινίες τρόμου είναι αρκετές.
Η υπόθεση δεν έχει πολλά παραπάνω από αυτά που ήδη έγραψα. Το ζευγάρι είναι ο Brad και η Janet (Barry Bostwick και Susan Sarandon αντίστοιχα), οι οποίοι είναι αρραβωνιασμένοι και τρελά ερωτευμένοι. Όταν φτάσουν στο τρομακτικό κάστρο απ' την αρχή καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Gegen die Wand

Μαζί ποτέ

Σκηνοθεσία: Fatih Akin

Πρωταγωνιστές: Birol Unel, Sibel Kekilli

Διάρκεια: 121’

Έτος: 2004

Το ζουμί: Για να ξεφύγει από την καταπιεστική οικογένειά της, η νεαρή Sibel  προτείνει στον άγνωστό της Cahit να παντρευτούν, με τη σχέση τους να μείνει στο επίπεδο των συγκάτοικων. Ο αλκοολικός Cahit θα το δεχτεί και με τον καιρό η σχέση τους θα αρχίσει να γίνεται όλο και πιο έντονη.

Λίγα λόγια για το έργο: Μετά από πρόταση φίλης, είπα να προσπαθήσω να βάζω μεταξύ των «κανονικών» αναρτήσεων τσόντα μερικές άλλες με λιγότερο μπούρου μπούρου, για να γράφω πιο συχνά. Ελπίζω να το τηρήσω!

 Η γερμανική αυτή ταινία αποτελεί ίσως την καλύτερη δουλειά του, τούρκικης καταγωγής, Γερμανού σκηνοθέτη Fatih Akin, ο οποίος είναι προσωπική μου αδυναμία. Μάλιστα κέρδισε και τη Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου. Η ταινία είναι μια έντονα δραματική ιστορία γύρω από τη σχέση δύο μοιραίων χαρακτήρων.

Midnight in Paris

Μεσάνυχτα στο Παρίσι

Σκηνοθεσία: Woody Allen

Πρωταγωνιστές: Owen Wilson, Rachel McAdams, Marion Cotillard

Διάρκεια: 94'

Έτος: 2011

Το ζουμί: Ένας νεαρός συγγραφέας κάνει διακοπές με τη μνηστή του στο Παρίσι. Καθώς τα βράδια κάνει μόνος του βόλτες στα δρομάκια της πόλης, ανακαλύπτει ότι γυρίζει στο Παρίσι του 1920, την αγαπημένη του εποχή, και συναναστρέφεται με προσωπικότητες της εποχής.

Λίγα λόγια για το έργο: Για να μην ανέβασα τίποτα για το "Prometheus" πάει να πει ότι δεν ήταν αυτό που περίμενα. Καλή, απλά όχι κάτι που να με ξετρελάνει. Δεν πειράζει Ridley, στην επόμενη. Αυτά για τον Προμηθέα. Στα του Woody τώρα. Πάνε δέκα μέρες που είδα το "Μεσάνυχτα στο Παρίσι" και μπορώ να πω ότι ακόμα διατηρώ λίγο από τον ενθουσιασμό μου. Βέβαια όταν την έβλεπα ήμουν λίγο θυμωμένος με τον εαυτό μου. Θυμωμένος γιατί αγνόησα όσους μου έλεγαν ότι είναι μια πολύ καλή ταινία και γιατί άργησα να τη δω. Ο Woody Allen, λοιπόν, παίρνει σβάρνα τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη) και πολύ καλά κάνει.

O  Gil (Owen Wilson) είναι διακοπές στο Παρίσι με τη μνηστή του Inez (Rachel McAdams). Ο ίδιος είναι ενθουσιασμένος γιατί το Παρίσι αποτελεί την αγαπημένη του πόλη και πάντα ήθελε να μένει εκεί, και πιο συγκεκριμένα στο Παρίσι του 1920. Απ’ την άλλη η εντελώς bitch Inez προτιμάει να κάνει παρέα με τον ψηλομύτη, ξερόλα, αλλαζονικό Paul (Michael Sheen).

Περιμένοντας τον Προμηθέα

Αυτή η ανάρτηση απευθύνεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο. Σε ένα πρόσωπο που εδώ και μερικούς μήνες δεν μπορώ να το βγάλω απ’ το μυαλό μου. Σε ένα πρόσωπο που έχει βαλθεί με τη στάση του να με κρατάει σε αγωνία. Σε ένα πρόσωπο που με έκανε να σκεφτώ κάποια πράγματα. Ναι, μιλάω για σένα, κύριε Ridley Scott. Μου επιτρέπεις να σου μιλάω στον ενικό, έτσι δεν είναι;
Ξέρω ότι μπορεί να βαριέσαι να ακούσεις όσα έχω να πω, και δεν ξέρω αν αξίζουν τίποτα (χαζομάρες δικές μου είναι), αλλά εγώ θα στα πω γιατί θα σκάσω.

Up in the air

Ραντεβού στον αέρα

Σκηνοθεσία: Jason Reitman
Πρωταγωνιστές: George Clooney, Vera Farmiga, Anna Kendrick
Διάρκεια: 109’
Έτος: 2009

Το ζουμί: Η δουλειά του Ryan Bingham είναι να επισκέπτεται εταιρίες που βρίσκονται οπουδήποτε στις ΗΠΑ και να απολύει εργαζόμενους. Η δυσάρεστη γι’ αυτόν αλλαγή θα έρθει όταν η εταιρία του ανακοινώσει ότι διακόπτει τα πέρα δώθε και η δουλειά θα γίνεται πλέον απ’ το γραφείο.

Λίγα λόγια για το έργο: Να ‘μαι κι εγώ. Χάθηκα πάλι ε; Λίγο μεσολάβησε ένα ταξίδι, λίγο μ’ έπιασε μια τεμπελιά. Είναι μάλλον που καλοκαιριάζει. Πριν ξεκινήσω τα της ταινίας θα ήθελα να πω ένα ευχαριστώ στη Winry που ανέβασε στο blog της νέα σχετικά με το Ταινιόραμα. Διαφορετικά δε θα είχα πάρει χαμπάρι. Να πω κι εγώ με τη σειρά μου ότι το Ταινιόραμα διαρκεί μέχρι τις 27 Ιουνίου και καθημερινά προβάλλονται τρεις ταινίες, είτε παλαιότερες είτε πιο σύγχρονες, και μπορεί να παρακολουθήσει κανείς και τις τρεις με 6 ευρώ! Και με αυτή την ευκαιρία να σας πω ότι θα κάνω την τιμή σε έναν τυχερό να με φιλοξενήσει, ώστε να παρακολουθήσω το Ταινιόραμα, μιας και δε μένω Αθήνα. Να ενημερώσω ότι καθαρίζω, σφουγγαρίζω, πλένω πιάτα, μαγειρεύω και το βράδυ προσφέρω το κορμί μου. Οκ, πλακίτσα (δεν πλένω πιάτα).
Στο θέμα μας τώρα. Η ταινία αποτελεί την τρίτη από τις τέσσερις ταινίες μεγάλου μήκους του Reitman ο οποίος φαίνεται να πηγαίνει πολύ καλά, αν σκεφτεί κανείς ότι η πρώτη του ταινία ήταν η (απ’ τις αγαπημένες) έξυπνη κωμωδία "Thank you for smoking" και το επίσης υποψήφιο για Όσκαρ "Juno". Το "Up in the air" δε ξεφεύγει πολύ από την ατμόσφαιρα των προηγούμενων ταινιών, αποτελώντας μια κυρίως κοινωνική ταινία με αρκετά κωμικά στοιχεία.

50/50

Σκηνοθεσία: Jonathan Levine
Πρωταγωνιστές: Joseph Gordon-Levitt, Seth Rogen, Anna Kendrick
Διάρκεια: 100’
Έτος: 2011

Το ζουμί: Ο Adam είναι ένας ήσυχος νεαρός, λίγο πριν τα 30 του όταν μαθαίνει ότι έχει ένα σπάνιο τύπο καρκίνου και οι πιθανότητες να επιβιώσει είναι 50/50. Η ζωή του αλλάζει καθώς προσπαθεί με τη βοήθεια των γύρω του να αντιμετωπίσει την καινούρια πραγματικότητα.

Λίγα λόγια για το έργο: Κατά καιρούς είχα σταμπάρει διάφορες ταινίες οι οποίες φαίνονταν να συνδυάζουν το κωμικό με το δραματικό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το “Funny people”, μια ταινία με παρόμοια υπόθεση, πάλι με τον Seth Rogen και τον Adam Sandler. Θα μου πείτε "Πού πας ρε Καραμήτρο; Περίμενες ταινία του Sandler να τα κάνει όλα αυτά;". Το ξέρω, ήμουν αφελής. Σχεδόν ντρέπομαι να πω ότι είδα ταινία του. Στο θέμα μας.  Εδώ είναι που το "50/50" ξεχωρίζει. Γιατί καταφέρνει να συνδυάσει το γέλιο με τη συγκίνηση. Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ καιρό να συγκινηθώ τόσο με μια ταινία (μάλλον γιατί βλέπω συνέχεια μαλακίες!).

Killing me softly. Or not…

Πριν από μερικές μέρες έβλεπα την ταινία που βρίσκεται στην πρώτη θέση της λίστας και με έκανε να σκεφτώ διάφορες συγκεκριμένες κινηματογραφικές στιγμές. Για την ακρίβεια με έκανε να σκεφτώ διάφορους κινηματογραφικούς θανάτους. Η αλήθεια είναι ότι πολλές τέτοιες στιγμές μας έχουν μείνει καρφωμένες στον εγκέφαλο. Είτε για την έντονη βία και τη στυλιζαρισμένη απόδοση, για το απρόσμενο timing ή για όλα τα παραπάνω μαζί. Ακολουθούν 10 + 1 κινηματογραφικοί θάνατοι που έκαναν εντύπωση (σε μένα αλλά και γενικότερα). Να πω δυο πράγματα πρώτα 1) Είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμιότυπα να είναι spoilers, 2) Πολλά βίντεο είναι για γερά στομάχια. Το λέω σε περίπτωση που δεν τα έχετε δει και σκοπεύετε να το κάνετε.

10. Deep blue sea – Jumping shark

Καρχαρίας έξω απ’ τα νερά του αρπάζει τον Samuel πάνω που πάει να ξεκινήσει αυτούς τους εκνευριστικούς, εμψυχωτικούς λόγους που όλοι μετά νιώθουν ότι θα τα καταφέρουν. Η ειρωνεία στα καλύτερά της.

Intouchables

Άθικτοι

Σκηνοθεσία: Olivier Nakache, Eric Toledano
Πρωταγωνιστές: Francois Cluzet, Omar Sy, Audrey Fleurot
Διάρκεια: 112’
Έτος: 2011

Το ζουμί: Ένας τετραπληγικός πλούσιος άντρας προσλαμβάνει έναν νεαρό από τις υποβαθμισμένες συνοικίες του Παρισιού ως βοηθό του. Μεταξύ τους αρχίζει να αναπτύσσεται σιγά σιγά μια βαθύτερη σχέση.

Λίγα λόγια για το έργο: Η ταινία προβλήθηκε πριν μερικούς μήνες στη Γαλλία και αμέσως έκανε κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία της. 20 εκατομμύρια εισιτήρια μέσα στις πρώτες βδομάδες την έβαλαν στη θέση Νο 2 των εμπορικότερων ταινιών όλων των εποχών στη Γαλλία . Εγώ είχα την τύχη να την παρακολουθήσω στη Μυστική Πρεμιέρα του Δαναού. Περιέγραφε την ταινία ως την "feel good ταινία της χρονιάς και έναν ύμνο στην αισιοδοξία". Και πραγματικά είναι. Ο ορισμός του feel good μιας και έφυγα με ένα χαμόγελο κολλημένο πάνω μου και με μια ανεξήγητη χαρά. Πρόκειται για μια απ’ τις καλύτερες κωμωδίες που έχω δει, της οποίας τα θεμέλια βασίζονται στην πραγματικότητα στο δράμα.

Akmareul boatda

I saw the devil

Σκηνοθεσία: Jee-woon Kim
Πρωταγωνιστές: Byung-hun Lee, Min-sik Choi, Gook-hwan Jeon
Διάρκεια: 141’
Έτος: 2010

Το ζουμί: Μετά τη δολοφονια της αρραβωνιαστικιάς του, ένας μυστικός πράκτορας ψάχνει μανιωδώς να βρει το δολοφόνο της. Σκοπός του είναι να εκδικηθεί με οποιοδήποτε κόστος και μπλέκει σε ένα κυνηγητό όπου οι ρόλοι μεταξύ θύτη και θύματος συνεχως εναλλάσσονται.

Λίγα λόγια για το έργο: Χάθηκα λίγο ε; Και να φανταστείτε ότι όταν μπήκε ο καινούριος χρόνος είπα στον εαυτό μου να προσπαθήσω να ανεβάζω περισσότερες ταινίες φέτος. Άμα έχει πειθαρχία ο άνθρωπος… Στα δικά μας τώρα.
Εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε καταλάβει ότι η εκδίκηση είναι υπόθεση ασιατική. Ταινίες όπως το "A bittersweet life", "Confessions" και φυσικά το "Oldboy" δεν έχουν περάσει απαρατήρητες απ’ το κοινό με την τελευταία, συγκεκριμένα, να θεωρείται αριστούργημα. Το "I saw the devil" έρχεται εκ Νοτίου Κορέας απ’ τον ικανό σκηνοθέτη του "Bittersweet life". Είναι ένα βίαιο αστυνομικό θρίλερ με πλούσια πλοκή που γίνεται όλο και πιο σκοτεινό όσο εξελίσσεται.

Immortals

Σκηνοθεσία: Tarsem Singh (μεταξύ μας, ποιος χέστηκε;)

Πρωταγωνιστές: Henry Cavill, Mickey Rourke, Freida Pinto

Διάρκεια: 110’

Έτος: 2011

Το ζουμί: Τι, θέλετε και υπόθεση; Καλά. Ο Βασιλιάς Υπερίωνας θέλει να σκοτώσει τους θεούς και γι’ αυτό προσπαθεί να απελευθερώσει τους Τιτάνες αλλά πρώτα πρέπει να βρει το Τόξο της Ηπείρου που το ψάχνει, μαζί με κάποιους παρατρεχάμενους, και ο Θησέας ο οποίος θέλει να σκοτώσει τον Υπερίωνα, που σκότωσε τη μάνα του, και άρα να σώσει την ανθρωπότητα. Απλό!

Λίγα λόγια για το έργο: Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι το εργάκι ήτανε μούφα. Δεν το περιμένατε ε; Ο λόγος που γράφω γι αυτό είναι επειδή όση ώρα το έβλεπα το ψιλοέκραζα και επειδή ήμουν μόνος μου και τα έλεγα στον εαυτό μου, τώρα θα τα πω και σε σας να ξαλαφρώσω.

Η υπόθεση ήταν ό,τι διαβάσατε παραπάνω. Σενάριο, διάλογοι, ερμηνείες είναι ανύπαρκτα αλλά όχι, δε με ενδιαφέρουν καν αυτά. Λέω όμως να ξεκινήσω από αυτά που μου άρεσαν (ναι, υπήρχαν και τέτοια), έτσι για να γλυκαθούμε λίγο πρώτα.

Shame

Σκηνοθεσία: Steve McQueen

Πρωταγωνιστές: Michael Fassbender, Carey Mulligan

Διάρκεια: 101’

Έτος: 2011

Το ζουμί: Ο Brandon ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Ενώ η ζωή του είναι άνετη, με το καλό διαμέρισμα και την πετυχημένη δουλειά, ταυτόχρονα προσπαθεί να κρύψει το εθισμό του στο σεξ. Ο τρόπος ζωής του όμως θα διαταραχθεί όταν έρθει να μείνει μαζί του η αδερφή του.

Λίγα λόγια για το έργο: Μιας και είναι η γιορτή των ερωτευμένων σήμερα είπα να ανεβάσω μια ταινία που ουδεμία σχέση έχει με τον έρωτα. Έτσι για σπάσιμο! Το "Shame" άρχισε να κυκλοφορεί πέρυσι στα διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ και παντού άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και έφυγε με διάφορα βραβεία. Όλοι μιλάνε για μια αρκετά προκλητική ταινία αλλά και για μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Το θέμα του και μόνο τραβάει την προσοχή του κοινού και η ίδια η ταινία μένει χαραγμένη στο μυαλό του θεατή για αρκετό καιρό.

Ο Brandon (Michael Fassbender) έχει μια καλή δουλειά και ένα ωραίο διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη. Ό, τι συνηθισμένο για αυτόν, όμως, τελειώνει εδώ. Γιατί ο Brandon είναι εθισμένος στο σεξ. Πολύ. Πώς μεταφράζεται αυτό; Κάνει ανούσιο σεξ με όποια γυναίκα του αρέσει, καλεί συχνά call girls σπίτι του, βλέπει πολύ πορνό και επιδίδεται σε διαδικτυακό σεξ και επειδή αυτά ποτέ δεν είναι αρκετά, απολαμβάνει που και που και έναν αυνανισμό στις τουαλέτες της δουλειάς του.

Red, white and blue

Σκηνοθεσία: Simon Rumley   

Πρωταγωνιστές: Amanda Fuller, Noah Taylor, Marc Senter

Διάρκεια: 104’

Έτος: 2010

Το ζουμί: Οι ζωές τριών ανθρώπων που διασταυρώνονται, μιας νυμφομανούς, ενός νεαρού που φροντίζει την άρρωστη μητέρα του και ενός λιγομίλητου, μυστηριώδους ξένου.

Λίγα λόγια για το έργο: To "Red, white and blue" είναι μια ταινία του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου που τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει  να παίρνει τα πάνω του και καλά κάνει. Η συγκεκριμένη ταινία είναι λίγο περίεργη. Γιατί; Γιατί αποτελεί μια μίξη ειδών που δεν ταιριάζουν εύκολα μεταξύ τους. Γι’ αυτό το λόγο είναι και λίγο δύσκολο να χαρακτηριστεί η ταινία. Θα την έλεγες λίγο από κοινωνική και λίγο από θρίλερ με σπλάτερ εξάρσεις. Ε, δεν ακούγεται περίεργο αυτό;

Η Erica (Amanda Fuller) είναι μια κοπέλα αρκετά … χαλαρών ηθών. Πηγαίνει κάθε βράδυ με άλλον άντρα αλλά δε μοιάζει να απολαμβάνει τη ζωή της και ούτε καν τις σχέσεις της με τους άλλους. Όταν χάνει τη δουλειά της ως καθαρίστρια, βρίσκει με τη βοήθεια του γείτονά της Nate (Noah Taylor) μια καινούρια. Ο Nate είναι λίγο μυστήριος. Λίγα πράγματα είναι γνωστά για το παρελθόν του και φαίνεται να είναι ακόμα πιο απομακρυσμένος από τους ανθρώπους απ’ ότι η Erica. 

My left foot

Το αριστερό μου πόδι

Σκηνοθεσία: Jim Sheridan

Πρωταγωνιστές: Daniel Day-Lewis, Brenda Fricker, Fiona Shaw

Διάρκεια: 103’

Έτος: 1989

Το ζουμί: Η ζωή του Christy Brown, ενός ανάπηρου ανθρώπου που ενώ μπορεί να ελέγξει μόνο το αριστερό του πόδι, καταφέρνει να γίνει πετυχημένος ζωγράφος και συγγραφέας.

Λίγα λόγια για το έργο: Όπως πολλές άλλες ταινίες, είχα "Το αριστερό μου πόδι" στη λίστα με αυτές που ήθελα να δω εδώ και πολύ καιρό. Την είδα επιτέλους πριν μερικές μέρες. Φοβόμουν ότι θα είναι λίγο ψυχοπλακωτικό, λίγο καταθλιπτικό, λίγο φέρτε μου κι άλλο πακέτο χαρτομάντηλα γιατί πλάνταξα στο κλάμα. Είχα, βλέπετε, στο μυαλό μου άλλες ταινίες με άτομα με αναπηρίες (πχ I am Sam, το οποίο μάλιστα δεν έχω δει ποτέ ολόκληρο)(επειδή είναι καταθλιπτικό!). Κι όμως «Το αριστερό μου πόδι» καταφέρνει μέσα από τη δραματικότητά του να γίνει αστείο, διδακτικό και άκρως αισιόδοξο.

Η ταινία, λοιπόν, πραγματεύεται την αληθινή ιστορία του Christy Brown (Daniel Day Lewis). Ο Christy γεννήθηκε με μερική εγκεφαλική παράλυση που σαν αποτέλεσμα είχε το αριστερό του πόδι να είναι το μόνο μέρος του σώματός του που μπορούσε να θέσει υπό έλεγχο. Η ταινία ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του Christy.

Le fabuleux destin d’ Amelie Poulain

Αμελί

Σκηνοθεσία: Jean-Pierre Jeneut

Πρωταγωνιστές: Audrey Tautou, Mathieu Kassovitz, Jamel Debbouze

Διάρκεια: 122’

Έτος: 2001

Το ζουμί: Η Amelie, μια νεαρή γυναίκα που ζει στο Παρίσι, αποφασίζει μια μέρα να αλλάξει τον κόσμο με το να βοηθάει όλους αυτούς γύρω της που πιστεύει ότι το έχουν ανάγκη.

Λίγα λόγια για το έργο: Δεν είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός των ρομαντικών ταινιών. Είναι ένα από τα είδη ταινιών που αν δεν είναι καλοφτιαγμένη η ταινία θα βαρεθώ μάλλον εύκολα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν ισχύει για το Amelie. Παρ’ ότι περισσότερο ρομαντική είναι η σκηνοθεσία παρά η υπόθεση, το Amelie είναι μια γλυκύτατη κωμωδιούλα με έναν απ’ τους πιο αξιολάτρευτους χαρακτήρες που έχουν γραφτεί.

Η υπόθεση είναι πάνω κάτω αυτά που είπα πιο πάνω. Δεν υπάρχει κάποια τρελή πλοκή καθώς η ταινία αποτελείται από μικρές ανεξάρτητες ιστοριούλες, που όλες συνδέονται με την πρωταγωνίστρια. Αυτά που μαγνητίζουν το θεατή είναι ο χαρακτήρας της Amelie (και κατ’ επέκταση η Audrey Tautou) και ο τρόπος που παρουσιάζονται όλα μέσα από την ξεχωριστή ματιά του Jeneut.